Palermo, Sicilia, mi mancherai!

Lieve allemaal,

5 uur voordat mijn vlucht naar huis gaat. Alles is gepakt, gepoetst en opgeruimd. Het zit er dus nu écht op.

De laatste week voelde echt een beetje dubbel, ik heb nog gewerkt aan mijn project maar ook heel erg proberen te genieten van de laatste paar dagen hier en afscheid te nemen van alle mensen die ik hier heb ontmoet. Ik heb inmiddels, sinds vandaag ongeveer, wel vrede met naar huis gaan, maar ik ga dit eiland en deze bruisende chaotische stad missen. 

Ik ga de stranddagjes missen, waar het hier bijna elke dag goed weer voor is... Ik ben deze week nog een laatste keer naar Cefalù gegaan en gisteren nog een paar uur naar Capo Gallo, aangezien Mondello te druk was. Het water was heerlijk warm, de zon was genieten... Hopelijk komt het zonnetje wat ik in mijn koffer heb geprobeerd te stoppen in Nederland weer vol op!

Met dat zonnige zomerweer ga ik ook alle avonden missen waar je hier heerlijk in je zomerjurkje buiten kunt blijven zitten. Met het EK heb ik flink wat terrasjes gepakt om ervan te genieten. Het leven in Palermo was al het hele semester grotendeels buiten, maar nu het écht zomer is en 's avonds zo heerlijk warm, hmmmm....

Wat ik ook sowieso ga missen: het eten hier. De pizza's en pasta's, de brioche's (broodjes ijs), ijs op een hoorntje, granita, cannoli... Gelukkig heb ik een leuk kookboek voor mezelf gevonden over de Siciliaanse keuken, dus hopelijk kan ik ook die in Nederland nog een beetje staande houden.

Om af te slutien, ik ga de Palermitanen (en Sicilianen en Italianen) missen. Deze stad voelt een beetje als een groot dorp, iedereen zegt vrolijk Ciao, Buongiorno, Buonasera als ze je tegenkomen, en met elke wandeling door de stad kom ik wel ergens bekenden tegen. De openheid, de vrolijkheid, de vriendelijkheid... Altijd klaar om te helpen en altijd zo enthousiast over het beetje Italiaans wat je spreekt. Daar kunnen we als Nederlanders soms nog wel eens iets van leren. 

Natuurlijk, Sicilië is niet alleen maar paradijs, en Palermo, in bocca di lupa, heeft veel armoede, veel chaos, veel verval. De charme van de stad heeft mij voor zich gewonnen, maar ik zie ook in dat er nog een behoorlijk lange weg is om een welvarende stad te worden. Maar, om even wat reclame te maken voor hier en om jullie alvast voor te zijn, de anti-maffiabewegingen maken de stad steeds leefbaarder; oude pallazzo's worden opgeknapt, winkels gaan open, en het pizzo-free movement wordt steeds sterker. Ik kan jullie allemaal aanraden om ooit een keer deze stad en dit prachtige eiland te bezoeken. Ga open-minded en probeer de charme te zien, want na vier maanden hier kan ik zeggen; het is het helemaal waard geweest!

Dus, met deze wijze woorden komt er een einde aan mijn voorlopig allerlaatste reisverslag. Op naar een vertrouwd semester in een vertrouwde stad; het zal even wennen zijn maar ik ben stiekem inmiddels wel toe aan wat vaste grond onder mijn voeten. 

Lieve allemaal, dankjewel dat jullie zo trouw mijn reisverhalen hebben gevolgd, ik hoop dat jullie ervan hebben genoten. Ik heb in ieder geval genoten van het schrijven. Een perfecte manier om iedereen op de hoogte te houden, maar ook om alles wat ik meemaak een uitlaat te geven. Toegegeven, een uitwisseling is niet altijd feest en vakantie zoals het in mijn verhalen vaak lijkt, maar niemand heeft zin om te lezen hoe mijn college was en dat ik daarna lekker in mijn pyjama een filmpje heb gekeken, tenminste, hoop ik! 

Palermo, Sicilia, ci vediamo. 

Olanda, a dopo!

Mille baci, Emmy